Posted in Розанаў — гэта чалавек які заўсёды жыў цяпер. Розанаў аўторка — гэта ўжо ня Розанаў серады… Нават Розанаў увечары гэта не Розанаў раніцы… Не.. што я… Хвіліна, вокамгненьне… Злаві, паспрабуй… Ён зусім ня думае, каб быць верныч сябе. Ад Хрыста да антіхрыста — зашкалівае… Але дзіўна — як ніхто, ён застаецца сабой… Бо ён жывы.. Ён не будуе сябе помніка.. ён аддае сябе ўахвяру за праўду, і гэтай праўдай адлюстроўваецца у кожным сваім слове усей паўнатой яго…
Геморрой.
Written on Февраль 7th, 2003 by priestal