Потому что так и есть:) Вы разве не слышали? ИНН, паспорта, всенародное покаяние:0 Но, славу Богу, без озлобления. Добрейший человек. Однажды целое лето какого-то воробья откармливал. Но воробья в конце концов сьели коты, который тоже откармливали те же добрейшие люди прихода. Между прочим, очень символично:)
Потому что так и есть:) Вы разве не слышали? ИНН, паспорта, всенародное покаяние:0 Но, славу Богу, без озлобления. Добрейший человек. Однажды целое лето какого-то воробья откармливал. Но воробья в конце концов сьели коты, который тоже откармливали те же добрейшие люди прихода. Между прочим, очень символично:)
гэта называецца сціхар. такі, разам з араром (арар — такі шалік, які да левага пляча на гузіку прымацоўваецца) — носіць дыякан.
святар такога не носіць.
Удакладню. А то Бурбалка так патлумачыла, што можна падумаць, што гэта дыякан. Гэта і не дыякан. Гэта панамар, па-прастому служка — міранін без усякага пасьвяшчэньня, які дапамагае сьвятару — падае кадзіла, што трэба прынесьці і аднесьці, і г. д.
Ну а навогул у гэтам параўнаньні ёсьць сэнс. Хіппі ў СССР ў нейкім сэнсе даволі часта адчувалі нейкую блізкасьць да Царквы. Бо царква таксама была маргінальнай, была альтэрнатыай пануючаму стылю жыцьця. Гэта стварала добрыя умовы таму, што некаторыя хіппі прыходзілі ў Царкву. Вось, напрыклад, а. Андрэй Лемешонак, які стварыў манастыр у Навінках, былы хіппі, прыйшоў да веры яшчэ ў пачатку 70-х гадоў.
І гэта ня толькі ў СССР. Мітрапаліт Антоній Суражскі вёў даволі паспяховую пропаведзь сярод хіппі ў Велікабрытаніі. І яго пачыналі слухаць таму, што ён быў падобны на іх зьнешне — барада, доўгае адзеньне…
гэта называецца сціхар. такі, разам з араром (арар — такі шалік, які да левага пляча на гузіку прымацоўваецца) — носіць дыякан.
святар такога не носіць.
Удакладню. А то Бурбалка так патлумачыла, што можна падумаць, што гэта дыякан. Гэта і не дыякан. Гэта панамар, па-прастому служка — міранін без усякага пасьвяшчэньня, які дапамагае сьвятару — падае кадзіла, што трэба прынесьці і аднесьці, і г. д.
Ну а навогул у гэтам параўнаньні ёсьць сэнс. Хіппі ў СССР ў нейкім сэнсе даволі часта адчувалі нейкую блізкасьць да Царквы. Бо царква таксама была маргінальнай, была альтэрнатыай пануючаму стылю жыцьця. Гэта стварала добрыя умовы таму, што некаторыя хіппі прыходзілі ў Царкву. Вось, напрыклад, а. Андрэй Лемешонак, які стварыў манастыр у Навінках, былы хіппі, прыйшоў да веры яшчэ ў пачатку 70-х гадоў.
І гэта ня толькі ў СССР. Мітрапаліт Антоній Суражскі вёў даволі паспяховую пропаведзь сярод хіппі ў Велікабрытаніі. І яго пачыналі слухаць таму, што ён быў падобны на іх зьнешне — барада, доўгае адзеньне…
гы. а почему «фундаменталист»?..
Потому что так и есть:) Вы разве не слышали? ИНН, паспорта, всенародное покаяние:0 Но, славу Богу, без озлобления. Добрейший человек. Однажды целое лето какого-то воробья откармливал. Но воробья в конце концов сьели коты, который тоже откармливали те же добрейшие люди прихода. Между прочим, очень символично:)
Рассказ про воробья тянет на философскую притчу.
гы. а почему «фундаменталист»?..
Потому что так и есть:) Вы разве не слышали? ИНН, паспорта, всенародное покаяние:0 Но, славу Богу, без озлобления. Добрейший человек. Однажды целое лето какого-то воробья откармливал. Но воробья в конце концов сьели коты, который тоже откармливали те же добрейшие люди прихода. Между прочим, очень символично:)
Рассказ про воробья тянет на философскую притчу.
Мне праваслаўныя святары хіппі напамінаюць: такія ж бароды, доўгае валоссе.
гэта не святар.
А чаму ён у рызе (ци як гэта называецца)?
гэта называецца сціхар. такі, разам з араром (арар — такі шалік, які да левага пляча на гузіку прымацоўваецца) — носіць дыякан.
святар такога не носіць.
Удакладню. А то Бурбалка так патлумачыла, што можна падумаць, што гэта дыякан. Гэта і не дыякан. Гэта панамар, па-прастому служка — міранін без усякага пасьвяшчэньня, які дапамагае сьвятару — падае кадзіла, што трэба прынесьці і аднесьці, і г. д.
Ясна. Міністрант па-нашаму.
так
Ну а навогул у гэтам параўнаньні ёсьць сэнс. Хіппі ў СССР ў нейкім сэнсе даволі часта адчувалі нейкую блізкасьць да Царквы. Бо царква таксама была маргінальнай, была альтэрнатыай пануючаму стылю жыцьця. Гэта стварала добрыя умовы таму, што некаторыя хіппі прыходзілі ў Царкву. Вось, напрыклад, а. Андрэй Лемешонак, які стварыў манастыр у Навінках, былы хіппі, прыйшоў да веры яшчэ ў пачатку 70-х гадоў.
І гэта ня толькі ў СССР. Мітрапаліт Антоній Суражскі вёў даволі паспяховую пропаведзь сярод хіппі ў Велікабрытаніі. І яго пачыналі слухаць таму, што ён быў падобны на іх зьнешне — барада, доўгае адзеньне…
Мне праваслаўныя святары хіппі напамінаюць: такія ж бароды, доўгае валоссе.
гэта не святар.
А чаму ён у рызе (ци як гэта называецца)?
гэта называецца сціхар. такі, разам з араром (арар — такі шалік, які да левага пляча на гузіку прымацоўваецца) — носіць дыякан.
святар такога не носіць.
Удакладню. А то Бурбалка так патлумачыла, што можна падумаць, што гэта дыякан. Гэта і не дыякан. Гэта панамар, па-прастому служка — міранін без усякага пасьвяшчэньня, які дапамагае сьвятару — падае кадзіла, што трэба прынесьці і аднесьці, і г. д.
Ну а навогул у гэтам параўнаньні ёсьць сэнс. Хіппі ў СССР ў нейкім сэнсе даволі часта адчувалі нейкую блізкасьць да Царквы. Бо царква таксама была маргінальнай, была альтэрнатыай пануючаму стылю жыцьця. Гэта стварала добрыя умовы таму, што некаторыя хіппі прыходзілі ў Царкву. Вось, напрыклад, а. Андрэй Лемешонак, які стварыў манастыр у Навінках, былы хіппі, прыйшоў да веры яшчэ ў пачатку 70-х гадоў.
І гэта ня толькі ў СССР. Мітрапаліт Антоній Суражскі вёў даволі паспяховую пропаведзь сярод хіппі ў Велікабрытаніі. І яго пачыналі слухаць таму, што ён быў падобны на іх зьнешне — барада, доўгае адзеньне…
Ясна. Міністрант па-нашаму.
так