Posted in А что это такое?
Вот апостол Павел, например, даже не имел нужды об этом писать:
О братолюбии же нет нужды писать к вам; ибо вы сами научены Богом любить друг друга
(1Фесс.4:9)
Не имел нужды, потому что сами научены. Не приходило даже в голову, что если пишет христианам, то нужно им это растолковывать.
А вот апостол Петр:
5 то вы, прилагая к сему все старание, покажите в вере вашей добродетель, в добродетели рассудительность,
6 в рассудительности воздержание, в воздержании терпение, в терпении благочестие,
7 в благочестии братолюбие, в братолюбии любовь.
8 Если это в вас есть и умножается, то вы не останетесь без успеха и плода в познании Господа нашего Иисуса Христа.
(2Пет.1:5-8)
В благочестии братолюбие…
Нет… Это не про нас. Наше «благочестие» брата ест поедом, да еще с особым присмаком. Без этого поеда как бы и благочестие не благочестие. Как же иначе его оценить, если не подкусить им брата? Только то ли это благочестие?..
И нам тоже не нужно писать. Потому что мы все равно не поймем. А о любви и говорить не приходится. Не в чем ее искать.
А в ком нет сего, тот слеп, закрыл глаза, забыл об очищении прежних грехов своих.
(2Пет.1:9)
ест поедом, да еще с особым присмаком
прямо про меня
ест поедом, да еще с особым присмаком
прямо про меня
Будем жить дружно:-)
кот Леопольд :0))
Да уж
Нужно мне не забывать копирайт указывать:-)
Будем жить дружно:-)
кот Леопольд :0))
Да уж
Нужно мне не забывать копирайт указывать:-)
Благочестие этакое «только внешнее» и заставляет есть поедом ближнего своего. Церковь задумывалась Богом как братство. А стала часто толпой. В толпе и важно внешнее. Иначе как же отличать своего от чужоого…
Благочестие этакое «только внешнее» и заставляет есть поедом ближнего своего. Церковь задумывалась Богом как братство. А стала часто толпой. В толпе и важно внешнее. Иначе как же отличать своего от чужоого…
…і каковы предложенія???
…і каковы предложенія???
Шаноўны айцец Аляксандр! Маю да Вас пытанне, якое мяне вельмі хвалюе: сёння на Літургіі, калі мы падыходзілі да Прычасця, наш бацюшка, прычасціўшы, наўмысна адхіляў пацір у бок (перад кожным), не дазваляючы пацалаваць яго, як гэта мае быць зазвычай. Шчыра прызнаюся, я з гэтым сустракаюся ўпершыню. Якая на то можа быць прычына? Адкажыце, калі ласка.
я магу адказаць. некаторыя сьвятары ўвялі ў моду не даваць цалаваць Чашу, калі: шмат людзей; з-за баязьні Чашу перавярнуць, калі яна цяжкая, каб лішні раз яе не чапалі. Але звычайна, бацюшка перад прычасьцем папярэджвае «калі ласка, не цалуйце основаніе Чашы». калі ж ён сам пачынае дзёргаць — гэта ніяк чынам службу не скарачае і стварае яшчэбольшую небясьпеку сваім дзярганьнем.
хутчэй за ўсё, бацюшка новае благачэсьціе (пабожнасьць) уводзіць, каб паказаць, наколькі важнае Прычасьце, і наколькі няважна расьсейвацца пасьля гэтага і цалаваць Чашу. Дарэчы, ёсьць такая традыцыя (наколькі старажытная, ня ведаю), што пасьля Прычасьця нельга нічога цалаваць (ні іконы, ні крыж, ні руку сьвятара), нельга хрыстосавацца, размаўляць, есьці штосьці з костачкамі і г.д.
шчыра прызнаюся, я была ўпэўненая, што медуза_на_волі — каталік(чка)
dziakuj wialiki za dakaz. tak, ja czuu(la)
pra hetkija «nawatarstwy». ale zh u maim prychodzie zausiody usio bylo tradycyjna i, pautarajusia, ja upirszyniu z nieczym takim sutyknuusia(lasia). Ale, mozha, pryczyna inszaja… Tamu b chacielasia paczuc’ adkaz «prafiesijanala», tobok baciuszki. Tradycyja niczoha nie calawac’ pasla Pryczascia dawoli sumneunaja: my zh zausiody calujem kryzh naprykancy liturhii… Moj duchaunik kazau mnie tolki, kab pasla Pryczascia utrymliwacca ad ziamnych paklonau, trymac’ czysciniu pawodzinau cely dzien’ i nie «plawacca». Heta sluszna…
… a miaduzy zh jany roznyja bywajuc’. Czasam i prawaslaunyja traplajucca
у які прыход ходзіш? і якога ты ўсё-тку полу?
я ўжо гадкоў з 8 ва Ўсіхсвяцкі прыход храма св. Прав. Іова Шматпакутнага, што пры Доме Міласэрнасці, хаджу…
а духаўнік, нябось, а.арый
(то бок айцец уладзімер башкіраў)?
нашая audiart таксама адтуль і ў гэтым годзе мы ўсім брацтвам у вас на Раство былі на начной службе.
а не бянтэжыць, што настаяцель у Вас — духаўнік Аляксадра Рыгорыча? на а.Фёдара многія бочку коцяць — гандаль гарэлкай беакзызавы і г.д., УП Дыяканія — усё ягоныя штучкі
Жывеш ува Ўруччы?
О, земляки!!!
Значит, должны были видеться 
Скажу Вам прямо — это от неофитства. Неофитства в том числе и батюшек. Молодые батюшки, сами недавно в Церкви, очень любят делать подобного рода открытия и вводить их в практику.
Целование края Чаши имеет давнюю традицию. И даже, как часто говорят символизирует, целование в прободеное ребро Спасителя. Может это и надумано. Но столь же надумано и обратное требование — ни в коем случае не целовать. А от сути все дальше и дальше….
дзякую Вам, ойча, але з усёю адказнасцю магу сказаць, што бацюшку, які тым разам так прычашчаў, наўрад ці можна назваць неафітам: ён далёка не малады, у Царкве (і царкоўнай практыцы) вельмі даўно, ніколі не вылучаўся ўяўным паблажніцтвам і спрашчэннем кананічнай практыкі… Я ў яго амаль 8 год прычашчаюся, і нічога падобнага дагэтуль не было… Ён не папярэджваў спецыяльна, каб не цалавалі тым разам. Проста чамусьці адвёў пацір у бок… Звычайна, ён загадзя папярэджвае, каб прыжаджане з пачуццём асаблівае пашаны цалавалі аснаванне келіха… Не ведаю, мо прычына ў чымсьці іншым?
дык а ў яго самога спытаць?
Шаноўны айцец Аляксандр! Маю да Вас пытанне, якое мяне вельмі хвалюе: сёння на Літургіі, калі мы падыходзілі да Прычасця, наш бацюшка, прычасціўшы, наўмысна адхіляў пацір у бок (перад кожным), не дазваляючы пацалаваць яго, як гэта мае быць зазвычай. Шчыра прызнаюся, я з гэтым сустракаюся ўпершыню. Якая на то можа быць прычына? Адкажыце, калі ласка.
Меня так учили:
брата, находящегося в отчаянии и унынии — вот того утешай, ободряй, хвали и т.п., пока не выберется,
брата поступающего хорошо — не хвали,
брата согрешающего — обличи.
И сие никак не мешает всех троих любить (по мере своих немощных сил, конечно)
Меня так учили:
брата, находящегося в отчаянии и унынии — вот того утешай, ободряй, хвали и т.п., пока не выберется,
брата поступающего хорошо — не хвали,
брата согрешающего — обличи.
И сие никак не мешает всех троих любить (по мере своих немощных сил, конечно)
я магу адказаць. некаторыя сьвятары ўвялі ў моду не даваць цалаваць Чашу, калі: шмат людзей; з-за баязьні Чашу перавярнуць, калі яна цяжкая, каб лішні раз яе не чапалі. Але звычайна, бацюшка перад прычасьцем папярэджвае «калі ласка, не цалуйце основаніе Чашы». калі ж ён сам пачынае дзёргаць — гэта ніяк чынам службу не скарачае і стварае яшчэбольшую небясьпеку сваім дзярганьнем.
хутчэй за ўсё, бацюшка новае благачэсьціе (пабожнасьць) уводзіць, каб паказаць, наколькі важнае Прычасьце, і наколькі няважна расьсейвацца пасьля гэтага і цалаваць Чашу. Дарэчы, ёсьць такая традыцыя (наколькі старажытная, ня ведаю), што пасьля Прычасьця нельга нічога цалаваць (ні іконы, ні крыж, ні руку сьвятара), нельга хрыстосавацца, размаўляць, есьці штосьці з костачкамі і г.д.
шчыра прызнаюся, я была ўпэўненая, што медуза_на_волі — каталік(чка)
dziakuj wialiki za dakaz. tak, ja czuu(la)
pra hetkija «nawatarstwy». ale zh u maim prychodzie zausiody usio bylo tradycyjna i, pautarajusia, ja upirszyniu z nieczym takim sutyknuusia(lasia). Ale, mozha, pryczyna inszaja… Tamu b chacielasia paczuc’ adkaz «prafiesijanala», tobok baciuszki. Tradycyja niczoha nie calawac’ pasla Pryczascia dawoli sumneunaja: my zh zausiody calujem kryzh naprykancy liturhii… Moj duchaunik kazau mnie tolki, kab pasla Pryczascia utrymliwacca ad ziamnych paklonau, trymac’ czysciniu pawodzinau cely dzien’ i nie «plawacca». Heta sluszna…
… a miaduzy zh jany roznyja bywajuc’. Czasam i prawaslaunyja traplajucca
Скажу Вам прямо — это от неофитства. Неофитства в том числе и батюшек. Молодые батюшки, сами недавно в Церкви, очень любят делать подобного рода открытия и вводить их в практику.
Целование края Чаши имеет давнюю традицию. И даже, как часто говорят символизирует, целование в прободеное ребро Спасителя. Может это и надумано. Но столь же надумано и обратное требование — ни в коем случае не целовать. А от сути все дальше и дальше….
у які прыход ходзіш? і якога ты ўсё-тку полу?
дзякую Вам, ойча, але з усёю адказнасцю магу сказаць, што бацюшку, які тым разам так прычашчаў, наўрад ці можна назваць неафітам: ён далёка не малады, у Царкве (і царкоўнай практыцы) вельмі даўно, ніколі не вылучаўся ўяўным паблажніцтвам і спрашчэннем кананічнай практыкі… Я ў яго амаль 8 год прычашчаюся, і нічога падобнага дагэтуль не было… Ён не папярэджваў спецыяльна, каб не цалавалі тым разам. Проста чамусьці адвёў пацір у бок… Звычайна, ён загадзя папярэджвае, каб прыжаджане з пачуццём асаблівае пашаны цалавалі аснаванне келіха… Не ведаю, мо прычына ў чымсьці іншым?
я ўжо гадкоў з 8 ва Ўсіхсвяцкі прыход храма св. Прав. Іова Шматпакутнага, што пры Доме Міласэрнасці, хаджу…
а духаўнік, нябось, а.арый
(то бок айцец уладзімер башкіраў)?
нашая audiart таксама адтуль і ў гэтым годзе мы ўсім брацтвам у вас на Раство былі на начной службе.
а не бянтэжыць, што настаяцель у Вас — духаўнік Аляксадра Рыгорыча? на а.Фёдара многія бочку коцяць — гандаль гарэлкай беакзызавы і г.д., УП Дыяканія — усё ягоныя штучкі
Жывеш ува Ўруччы?
дык а ў яго самога спытаць?
О, земляки!!!
Значит, должны были видеться 